نزول از جانب خدا به معنای تجافی و افکندن از آسمان نیست، چنان که صعود به سوی او نیز به معنای پرتاب شدن به سوی آسمان نیست...

با سلام خدمت دوستان عزیز، ضمن عرض پوزش ازعدم به روز شدن به هنگام این پست به دلیل ایام امتحانات؛ در پست قبل چگونگی محل رفت و آمد فرشتگان بر امام عصر را توضیح می دادیم و در ادامه:

و مختلف الملائکه؛ محل رفت و آمد فرشتگان

2 ـ نزول از جانب خدا به معنای تجافی و افکندن از آسمان نیست، چنان که صعود به سوی او نیز به معنای پرتاب شدن به سوی آسمان نیست، بلکه نزول از جانب خدا به صورت تجلی است که فرشتگان مأمور، آن چیز را به مقصد ی‏رسانند. همان گونه که صعود به سوی خدا نیز به صورت تکامل وجودی است و با وساطت فرشته در راهیابی به مقصد انجام می‏پذیرد. آنها در حقیقت در قوس نزول و صعود کارگزاران نظام الهی هستند: (فالمدبّرات أمراً)[1] ، (فالمقسّمات أمراً)[2].

3 ـ فرشتگان هنگام نزول برای این مأموریت‏ها در صحرا فرود نمی‏آیند چنان که بر دریا نمی‏نشینند، بلکه قلب مبارک انسان کامل هر عصری، محل نزول آنهاست یا این که خود انسان کامل، فرشته را از باطن جهان طبیعت، ظاهر و نازل می‏کند.

بنابراین، همه فرشتگان برای نازل کردن هر امری یا بالا بردن هر عمل، اعتقاد یا اخلاق در هر زمان، از درِ ولایت امام معصوم همان زمان وارد و خارج می‏شوند و بین عالم غیب و شهود رابطه برقرار می‏کنند:

«ما من مَلَکٍ یُهْبِطُه الله فى أمْر ما یُهْبِطُه إلاّ بدأ بالإمام فعرض ذلک علیه وإنّ مختَلَف الملائکة من عنْد الله تبارک وتعالی إلی صاحب هذا الأمر[3]؛ هیچ فرشته‏ای را خدا برای کاری نازل نمی‏کند جز آن که ابتدا بر امام وارد می‏شود و مأموریت خویش را بر او عرضه می‏دارد. به یقین «محل آمد و شد فرشتگان»، بین خدای تبارک و تعالی و بین صاحب این امر است.

از این رو ائمه، دروازه فیض الهی هستند: «أین باب الله الذى منه یؤتی»[4] و در زیارت آل‏یاسین خطاب به‏امام‏عصر (عج‏الله‏تعالی‏فرجه) چنین آمده‏است: «السلام‏علیک‏یاباب الله»[5]. افزون بر این، فرشتگانْ تحت فرمان انسان کامل هستند و برای گرفتن دستور و شرح وظایف خود بر او نازل می‏شوند.

بدین ترتیب روشن می‏شود که فرشتگان دائماً در حال رفت و آمد به حضور انسان کامل هستند و او «مختَلَف الملائکة» است. همچنین دروازه فیض الهی است که همیشه پر تردّد است.

[ادب فنای مقربان جلد1 -  صفحه 127]